Ήταν πριν τα μπετονένια όνειρα «αξιοποίησης» φτάσουν στην ελληνική επαρχία. Πριν από το γκρέμισμα των μαχαλάδων και την γέννηση του τέρατος Πολυκατοικία –επιτομή της μικροαστικής αντίληψης περί «προόδου»– και του τέρατος Σουπερμάρκετ –το πρώτο στάδιο του απρόσωπου αυτοματισμού. Ήταν πριν εξαφανιστούν οι γιαουρτάδες, οι γυρολόγοι, οι πλανόδιοι μανάβηδες, οι ψαράδες, οι καρεκλάδες και η ζεστή φιλία των ανθρώπων που μένουν στην ίδια γειτονιά. Είπαμε, ήταν πριν χαθεί η γειτονιά.
Κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου –το στραπατσαρισμένο από τον πολύ «πολιτισμό»– τα παιδικά μου χρόνια σε κείνο το άλλο σύμπαν, η αίσθηση είναι χειμωνιάτικη.
--------------------------------
Το πρώτο βιβλίο της σειράς "Οι Θρύλοι της Γειτονιάς".
UPDATED 30 Απριλίου 2020: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.
Δωρεάν βιβλία από τον Πάνο Κολιόπουλο. Έναν πολυγραφότατο συγγραφέα που με κέρδισε με τον αυτοσαρκασμό του, την απλή, καθαρή γραφή του, γεμάτη από αθωότητα κι έξυπνο χιούμορ, που η διήγησή των ιστοριών του με παρέσυρε ευχάριστα ώστε να θέλω να διαβάζω όλο και παρακάτω. Οι απλοί καθημερινοί διάλογοι με τους οποίους επικοινωνούν οι ήρωές του, μικροί και μεγάλοι, κι η απόδοση της ρεαλιστικής πραγματικότητας στην οποία όλοι ζήσαμε, με πήγε στις δικές μου παιδικές στιγμές ('70-'80) με συνένοχο την όμορφη ροή των κειμένων του που με έλκυσαν όπως η βαρύτητα στις κατηφοριές, σαν τότε που ήμασταν πιτσιρίκια και καβάλα στα ποδήλατά μας, χωρίς φρένα, κάναμε φρένα τα πόδια μας στον μπροστινό τροχό. Χθες τον διάβασα για πρώτη φορά κι οι πρώτες γραμμές του βιβλίου του "Οι θρύλοι της γειτονιάς", κατάφεραν να με πάνε μαζί του και να γίνω ένα απ' τα φιλαράκια του στις γειτονιές όπου μεγάλωσε. Εκτός από ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, για όσους γράφουμε το δικό μας βιβλίο, τα βιβλία του είναι κι ένα μεγάλο βοήθημα γεμάτο από απλές καθημερινές στιγμές, ανθρώπινα συναισθήματα, αντιδράσεις και συμπεριφορές που άλλωστε αυτός ήταν ο αρχικός σκοπός μου, να διαβάσω και να μάθω πως γράφουν κι οι άλλοι, κι ο κύριος Πάνος Κολιόπουλος βρήκε τον τρόπο να με διδάξει και χθες και σήμερα και για αύριο... Πλέον είναι ένας απ' τους μέντορές που χαίρει της εμπιστοσύνη μου και καταθέτω με αυτές τις λίγες μου γραμμές την ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή