Έπρεπε κι από εδώ να
δραπετεύσω. Ο τόπος ήταν γεμάτος
φαντάσματα και ψίθυρους και βλέμματα
από το άλλοτε και στίχους της Υπέρβασης,
διαβασμένους στο φως του κεριού, κοντά
στη φωτιά.
Έπρεπε να φύγω, δεν θα
άντεχα.
Να πάω όμως πού;
Υπήρχε μόνο ένας τόπος
όπου θα μπορούσα ίσως ακόμα να καταφύγω
κι όπου –ίσως– να με δέχονταν χωρίς να
με ρωτήσουν το πώς και το γιατί.
Κι αν με ρωτούσαν...
«Έκανα λάθος» θα τους έλεγα. Και θα το
κρατούσαν έτσι, χωρίς άλλες εξηγήσεις.
Τον τόπο αυτό τον
γνώριζα καλά.
Εκεί το φως της ημέρας
χρύσιζε και ήταν πάντα καλοκαίρι ή
άνοιξη. Ακόμα κι όταν έκανε κρύο κι όταν
έβρεχε κι όταν χιόνιζε.
Δεν είχα αποσκευές να
πακετάρω, μόνο κάτι άγραφα χαρτιά,
μολύβια κι ένα στυλό μελάνης.
Έφυγα λοιπόν –για να
γλυτώσω.
Στη χώρα των Θρύλων
της Γειτονιάς...
...που δεν ξεχνιούνται.
-------------------------
Το πέμπτο βιβλίο της σειράς "Οι Θρύλοι της Γειτονιάς".
UPDATED 16 Νοεμβρίου 2019: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.
