Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Τα Αλανάκια




«Είμαι έξι χρονών (και μερικών μηνών), φέτος πήγα στο σχολείο για πρώτη φορά (και δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι) και άμα μεγαλώσω θα γίνω εξερευνητής. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, καλύτερα θα ήθελα να γίνω Ταρζάν, να πάω στη ζούγκλα και να παλεύω με τα άγρια θηρία, όπως ο Τζωννυβαϊσμύλλερ κι ο Λεξμπάρκερ, να γυρίζω όλη μέρα εδώ κι εκεί και να κολυμπάω στο ποτάμι με την Τσίτα και τους κροκόδειλους και να μην μου λέει κανείς “Κάνε τα μαθήματά σου” ή “Έλα μέσα, νύχτωσε πια”. Επίσης θα ήθελα να νικήσω τον Γκαούρ και να παντρευτώ την Ταταμπού, γιατί –αν θέλετε να ξέρετε– η Ταταμπού εμένα πολύ μου αρέσει γιατί είναι ωραία και έχει πολύ ωραία μπούτια, αλλά όταν μια φορά το είπα στη μαμά μου, αυτή μου έδωσε μια στον ποπό με την παντόφλα και μου είπε να κοιτάω τα μαθήματά μου και να τ’ αφήσω αυτά, που δεν μπορώ ακόμη να μαζέψω τα βρακιά μου, λέει, κι από τότε αποφάσισα να κρατάω τη γνώμη μου για τον εαυτό μου.

Η μαμά μου στο βάθος είναι κάπως καλή, αλλά νευριάζει εύκολα –ιδίως όταν κάνω αταξίες– και τότε μου μπήγει τις φωνές ή –ακόμα χειρότερα– με πιάνει στις παντοφλιές. Ο μπαμπάς μου δεν με πιάνει στις παντοφλιές, γιατί δεν έχει καιρό (ευτυχώς), αλλά μου φωνάζει κι αυτός ή –ακόμα χειρότερα– με κοιτάζει αυστηρά κι αυτό εμένα με κάνει σχεδόν να κατουριέμαι. Τέλος πάντων, υπάρχουν και χειρότερα. Πολλοί από τους φίλους μου τρώνε ξύλο της χρονιάς τους ακόμα κι όταν δεν κάνουν αταξίες.

Με τους φίλους μου είμαι πολύ φίλος. Δηλαδή όχι και με όλους, γιατί με τον Τάκη, για παράδειγμα, όλο τσακωνόμαστε, γιατί κάνει τον μάγκα και τσαντίζομαι και τότε πλακωνόμαστε και τρέχουν οι μαμάδες να μας χωρίσουν και τότε τρώμε κι άλλο ξύλο από τις μαμάδες και μετανιώνουμε που μαλώσαμε, αλλά την άλλη φορά πάλι τα ίδια κάνουμε και χειρότερα. Καμιά φορά πλακωνόμαστε με τα παιδιά για πλάκα, μας βάζει ο Νικολάρας, ο αρχηγός, να δούμε ποιος είναι πιο μάγκας, αλλά τότε πάμε στο οικόπεδο του Πέρπερα, για να μην μας βλέπουν οι μαμάδες, αλλά αυτές πάλι το καταλαβαίνουν όταν γυρίζουμε πίσω με τα ρούχα σκισμένα και τις μύτες ανοιγμένες και τότε πάλι τρώμε ξύλο, οπότε και που κρυβόμαστε για να πλακωθούμε πάλι δεν χρησιμεύει σε τίποτα, αφού το ξύλο έτσι κι αλλιώς θα το φάμε.»


UPDATED 15 Ιανουαρίου 2022: 
ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου