Όπως ο μύθος πατάει σε ένα πραγματικό γεγονός για να αναπτυχθεί, έτσι και η παροιμία χρειάζεται κάτι που συνέβη ώστε να δημιουργηθεί. Συνέβη αυτό που είχε σαν συνέπεια εκείνο, οπότε κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι σαν αυτό η συνέπεια θα είναι η ίδια.
Ο Λάμπης είχε βγει να το γλεντήσει με την παλιοπαρέα ένα βράδυ. Τα ήπιανε, ήρθανε στο κέφι, διασκεδάσανε οι άνθρωποι. Επιστρέφοντας όμως στο σπίτι του ο Λάμπης, αφ’ ενός επειδή ο φωτισμός της πόλης είχε τα χάλια του κι αφετέρου επειδή ο ίδιος δεν πρόσεχε, κουβάλησε στο παρκέ της κυρα-Μερόπης (που τον περίμενε άγρυπνη, με τα μπιγκουτί στα μαλλιά και το μπλάστρι στο χέρι) του κόσμου τη λάσπη μαζί με κουράδια σκύλων. Οπότε η κυρία, που την έπνιγε το δίκιο, κι αφού τα έψαλε κανονικά στον «ανεπρόκοπο» κατέληξε στο σοφό απόφθεγμα, που αφορούσε όλους τους Λάμπηδες, που ξεπόρτιζαν νύχτα από το σπιτάκι τους, σε μια απέλπιδα απόπειρα προσωρινής απόδρασης από το κάτεργο: “Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί”.
Αυτή η βαθυστόχαστη σκέψη εμάς μας κινητοποίησε πάραυτα –δεν χρειαζόμαστε και πολύ άλλωστε. Αρχίσαμε λοιπόν να σκαλίζουμε στον κυκεώνα των αποφθεγμάτων της «λαϊκής σοφίας», αναζητώντας τα πραγματικά γεγονότα που τα προκάλεσαν. Πώς ήταν εκείνο το μεγαλειώδες σύνθημα που ακούστηκε τον Μάη του ’68 στα οδοφράγματα του Παρισιού; «Η φαντασία στην εξουσία»... Ε, εμείς θα το πάμε μια σκάλα πιο πέρα, δηλώνοντας πως «Η φαντασία είναι εξουσία». Και σε πάει εκεί που κανένα ταξιδιωτικό γραφείο δεν μπορεί να σε στείλει.
Πιάκαμε λοιπόν κάμποσες από τις σοφές παροιμίες και τις πήγαμε πίσω, στα ιστορικά γεγονότα που έγιναν αιτία να δημιουργηθούν.
Κι αν υπάρχει κάποιος σκεπτικισμός σχετικά με την αξία ή την αυθεντικότητα αυτού του επιστημονικού μας εγχειρήματος θα σας παραπέμψουμε σε ένα άλλο γνωστό γνωμικό της φίλης και γείτονος Ιταλίας –όπου η φαντασία δεν εκλείπει από τη ζωή των ανθρώπων.
«Si non e vero, e ben trovato».
Σωστά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου