Σκόρπια και Ξεχασμένα

Πρόκειται για ιστορίες που γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές και με διαφορετική διάθεση η κάθε μια. Στιγμιότυπα που διηγήθηκα κάποιες στιγμές σε φίλους γύρω στο τραπέζι ή μπροστά στο τζάκι και που μετά κατέγραψα, όχι μην τύχει και τις ξεχάσω, αλλά για να αποδράσω για λίγο ξανά σε άλλες εποχές, όταν το φως χρύσιζε ακόμα και το γέλιο δεν ήταν είδος που σπάνιζε.

Τις τράβηξα από το συρτάρι και πάλι τώρα, με τον χειμώνα αυτόν τον επίφοβο να πλησιάζει απειλητικά, για συντροφιά τις στιγμές εκείνες τις άβολες που το μυαλό μπαίνει σε σκέψεις και τα ερωτήματα που θέτει παραμένουν χωρίς απάντηση.

Download PDF

Download EPUB

Οι Θρύλοι δεν Ξαποσταίνουν —Ποτέ

Να σας θυμίσω λίγο . . .

Ήταν η εποχή που το φως του ήλιου χρύσιζε και το φθινόπωρο ο ουρανός γέμιζε από σμήνη πουλιών –αγριόχηνες κυρίως– που έφευγαν για το μεγάλο ταξίδι στις χώρες τις ζεστές του Νότου.

.....................................................................................................................................................

Τα παιδιά ήταν αμολητά, αλλά υπό το άγρυπνο βλέμμα των μανάδων, οι οποίες με την πρόφαση να έχουν το νου τους «στα διαόλια» επωφελούνταν για ανταλλαγή πληροφοριών και απόψεων μεταξύ τους. Εννοείται πως τα παιδιά δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα και ο κύριος τρόπος διαπαιδαγώγησης και σωφρονισμού, τόσο στην οικογένεια όσο και στο σχολείο, ήταν το πάνω χέρι, κάτω χέρι. Μας άφηναν όμως να παίζουμε κι αυτό ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση.

Τα παιχνίδια μας τα φτιάχναμε μόνοι μας. Σπάνια βλέπαμε «αγοραστά». Όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα το λύναμε μόνοι μας –αν λυνόταν. Γιατί γνωρίζαμε πολύ καλά πως αν ζητούσαμε την αρωγή των γονιών μας θα βρίσκαμε τον μπελά μας –ανελλιπώς.

Όλοι μας ονειρευόμασταν να γίνουμε, όταν μεγαλώναμε, σπουδαίοι και τρομεροί ήρωες. Ταρζάν, Ρομπέν των Δασών, εξερευνητές, κυνηγοί αγρίων θηρίων, αεροπόροι και τέτοια. Κανενός δεν του περνούσε από το μυαλό ότι θα βρισκόταν μια μέρα φυλακισμένος σʼ ένα γραφείο ή σʼ εργοστάσιο.

Κι όλοι φυσικά θα παντρευόμασταν το ωραιότερο κορίτσι στον κόσμο. Από έρωτα και μόνο, να ʻμαστε ξηγημένοι. Κι ας μην είχε δεύτερο φόρεμα να φορέσει. Κανείς δεν σκεφτόταν τον γάμο σαν μέσον οικονομικής αποκατάστασης ή από προξενιό.

Διαβάζαμε πολύ. Όχι του σχολείου, ποτέ. Αυτά τα ξεπετούσαμε όπως-όπως (μετά βδελυγμίας, ίσως γιατί ενστικτωδώς αντιλαμβανόμασταν πως σκοπό είχαν να μας στραβώσουν κι ότι έτσι κι αλλιώς θα μας ήταν άχρηστα). Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν τα εβδομαδιαία περιοδικάκια που συλλήβδην ονομάζαμε «Μικρούς Ήρωες» –από το πλέον δημοφιλές ανάμεσά τους, τον «Μικρό Ήρωα» του Ανεμοδουρά– όπως ο Γκαούρ-Ταρζάν, ο Υπεράνθρωπος, ο Τάργκα κι άλλα τέτοια που ανταλλάσσαμε μεταξύ μας. Μαζί μʼ αυτά ξεκοκαλίζαμε κι ότι περιπετειώδες βιβλίο μας έπεφτε στα χέρια.

Αυτά κι ο κινηματογράφος ήταν η δική μας πολυτέλεια.

Ζούσαμε σʼ έναν κόσμο που ακροβατούσε ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Και νομίζαμε πως κι όταν θα μεγαλώναμε έτσι θα ήταν. Δεν ήμασταν καθόλου έτοιμοι γιʼ αυτό που μας περίμενε. Αν ξέραμε, αν έστω το υποπτευόμασταν, δεν θα θέλαμε να μεγαλώσουμε ποτέ.

Ναι, ήταν καλά.

-------------------------

Το τέταρτο βιβλίο της σειράς "Οι Θρύλοι της Γειτονιάς".

UPDATED 16 Νοεμβρίου 2019: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Download PDF
Download EPUB

Θρύλων Συνέχεια

Και να πάλι που ολόκληρη η συμμορία της γειτονιάς –πάλαι ποτέ του θρυλικού Νικολάρα– επιστρέφει με νέες περιπέτειες.

Είναι όλοι τους εδώ. Ο Σταύρος, τα Κασιανάκια, ο Τσίλας κι ο Γιώργος, ο Θυμιάκης, ο Βάσος, ο Γιάννης ο Τζωννυβαϊσμύλερ, ο Κούλης, ο Αλέκος, ο Φώτης, ο Τάκης, τʼ αδέρφια μου, ο Τάσος, ο Γιώργος και η Βαγγελίτσα, η θετή μου μάνα, η κυρα-Μαρίκα, οι γείτονες που μας υπέμεναν, οι δάσκαλοι που μας μισούσαν, οι γονείς, πάντα άσχετοι και πάντα εκτός κλίματος, οι «εχθροί» από τους άλλους μαχαλάδες κι ένας μεγάλος αριθμός κομπάρσων και ανυποψίαστων περαστικών.

Μιχαήλ Αγγέλου 4 ήταν η διεύθυνση του σπιτιού μας τότε και είναι αλήθεια πως άγγελοι φτερούγιζαν πάνω από τη γειτονιά –κι ας νομίζαμε εμείς πως ήταν καλιακούδες. Τότε που το φως του ήλιου έφτανε σʼ εμάς χρυσαφένιο.

----------------------------------

Το τρίτο βιβλίο της σειράς "Οι Θρύλοι της Γειτονιάς".

UPDATED 18 Νοεμβρίου 2019: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Download PDF

Download EPUB

Ο Φωτοτυπίας

(Η άνοδος και η άνοδος ενός καταξιωμένου πιτόρου)

Μ' έχετε σίγουρα ακουστά. Εκτός κι αν ζείτε σε καμιά απόμερη στάνη πάνω στα Τζουμέρκα, χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο, internet, facebook κι επαφή με τον έξω κόσμο, οπότε στην περίπτωση αυτή δεν θα ʻχετε και λόγο να με ξέρετε, αφού η σχέση σας με την Τέχνη θα περιορίζεται στη μελέτη νεφελωδών σχηματισμών κατά Μύτικα μεριά, όπου φαίνεται η αλλαγή του καιρού κι έτσι θα ʻχετε τον νου σας να μαντρώσετε τα πρόβατα εγκαίρως.

Για όλους τους άλλους να υπενθυμίσω πως ονομάζομαι Φώτης Δελαφανέστρας –ναι, ο γνωστός Φώτης Δελαφανέστρας, όπως τον δείχνουν κάθε τόσο οι Ειδήσεις (εορτάζων στις 6 Φεβρουαρίου κι όχι των Φώτων)– πιτόρος εξʼ επαγγέλματος και κλίσης, διάσημος, καταξιωμένος και πολυβραβευμένος. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, όταν μιλάμε για Τέχνη τη στιγμή αυτή στην Ελλάδα μιλάμε για μένα, όπως όταν μιλάμε για μπάσκετ μιλάμε για Ατεντοκούμπο. Εγώ είμαι ο Ατεντοκούμπο του χρωστήρα.

UPDATED 14 Μαρτίου 2021: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Download PDF

Ο Λέων των Ερτζιανών

(His Master's Voice)

Μπορεί να μ’ έχετε ακούσει, μπορεί και όχι. Για να με έχετε δει πάντως κάπως χλωμό το βλέπω μιας και η κύρια ενασχόλησή μου –για να ‘μαστε ειλικρινείς... η αποκλειστική– είναι ραδιοφωνατζής. Αν ήμουν ευειδής –κι αν είχα βύσμα εννοείται– τότε θα ‘βγαινα στο γυαλί και δώθε πάει «η μαγεία του ραδιοφώνου». Όμως, όπως δεν πληρώ καμιά από τις τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις (η τρίτη είναι να είσαι θήλεο ικανών προδιαγραφών) αναγκάζομαι να συμβιβαστώ μ’ αυτό που έχω –και πάλι καλά να λέμε. Καθόσον οι μέρες είναι, ως γνωστόν, πονηρές και το «λειτούργημα» διέρχεται κρίση. Όποιος από μας τους δευτερότριτους καταφέρνει να τρουπώσει κάπου είναι τυχερός. Τα μισθά να πίπτουν και τα αποδέλοιπα τα βρίσκουμε στην πορεία –ή δεν τα βρίσκουμε καθόλου, γιατί δεν τα ψάχνουμε (κι αυτό θεμιτό κι εντός του παιγνίου).

Βρέθηκα στον «μαγικό κόσμο του ραδιοφώνου» από σπόντα. Ο φίλος του φίλου της κουμπάρας του μπατζανάκη του ξαδέρφου της γειτόνισσας, η οποία ένεκα που τυγχάνουμε μπεκιάρης (τουτέστιν μπακούρης) μας βλεφαρίζει περί το πονηρόν, μιας κι ο κύριός της απουσιάζει τον περισσότερο καιρό μεταφέροντας την Ελλάδα στην καρότσα της τριαξονικής νταλίκας του «Takis International Transports» στα πέρατα της οικουμένης, ως άλλος Μεγαλέξανδρος.

Εντάξει, δηλαδή στην ουσία από σπόντα βρέθηκα εκεί, απ’ όπου και να το εξετάσει κανείς το πράγμα, καθόσον ο μισθουλάκος που μου δίνουν στη φυλλάδα όπου δούλευα όταν πρωτοβγήκα στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι δεν έφτανε ούτε για μισό μήνα κι αναζητούσα άπελπις ένα συμπλήρωμα –όπου κι ότι να ‘ταν– προκειμένου να πορευτώ στοιχειωδώς. Το «όπου να ‘ναι» έτυχε να είναι τελικά «ο αέρας του ραδιοφώνου», όπου κατά έναν παράδοξο τρόπο έπιασα και στέριωσα. Το γιατί εξακολουθεί ν’ αποτελεί για μένα ίσαμε σήμερα μυστήριο. Ίσως επειδή ήμουν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές κι ως εκ τούτου μπορούσα να μπαλώνω τις όποιες τρύπες παρουσιάζονταν στο πρόγραμμα. Μπορώ φερ’ ειπείν να εκφωνήσω το δελτίο (των «ειδήσεων» ντε), να μιλάω με τις ώρες στο μικρόφωνο χωρίς εκείνα τα «λοιπόοοοον» και τα «εεεεε...» που σπάνε τα νεύρα του ακροατή (χωρίς να λέω τίποτα εννοείται), μπορώ να κάνω μουσική εκπομπή –όντας τελείως άμουσος, αλλά μπλοφάροντας ασυστόλως– μπορώ να παίρνω συνέντευξη, χωρίς να φαίνεται πως είναι στημένη από την αρχή μέχρι το τέλος, μπορώ μέχρι αθλητική εκπομπή να κάνω –κι ας είμαι εντελώς άμπαλος.

Αλλά το σπουδαιότερο είναι –νομίζω– ότι δεν κοντράρομαι ποτέ με την εργοδοσία και την ιεραρχία. Πετάει ο γάϊδαρος; Πετάει με χίλια, ο καριόλης! Ούτε συντεχνιακά, ούτε συνδικαλιστικά, ούτε τίποτα. Ότι πει η εξουσία. Βρίστους μετά (από μέσα σου). Αλλά στην «υπερεσία» κανονικός φαντάρος! «Διατάξτε, κύριε λοχαγέ» και «ευπειθώς αναφέρω εκτέλεση της αποστολής». Μόνος τρόπος για να μη βρεθείς ποτέ χωρίς δουλειά –και αν, ο μη γένοιτο προκύψουν απολύσεις– να είσαι πάντα στον πάτο-πάτο της λίστας.

UPDATED 11 Φεβρουαρίου 2021: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Download PDF

Μωρή Σούλα, τι γινήκανε οι άντρηδοι, μωρή;

Όλως διόλου τυχαία έπεσε στα χέρια μου επιστολή προβληματισμένης φίλης προς φίλη. Το περιεχόμενό της με προβλημάτισε και μένα.

Αγαπητή μου Σούλα,

Σου γράφω το παρόν ιδιοχείρως, πρώτον διότι δεν χωράει σε SMS και δεύτερον γιατί αυτές τις μέρες στο γραφείο λείπει ο προϊστάμενος και βαράμε μύγες.

Λοιπόν, δεν ξέρω αν το πρόσεξες κι εσύ Σούλα, αλλά οι άντρηδοι μωρή τι γίνανε; Δεν λέω για μένα βέβαια, που έτσι να κάνω τρέχουν να υποβάλουν τα σέβη τους πατείς μεν πατών σε δε, καθόσον, ε, πώς να το κάνουμε, έχουμε και τα άλφα προσόντα, αλλά για τις άλλες, τις άχαρες, που τις βλέπω να βολοδέρνουν και να γυαλίζει το μάτι τους και σφίγ­γεται η καρδιά μου.

Υπάρχει έλλειψη Σούλα, για να μην πω ξηρασία, για να μην πω προβληματάρα. Είναι ρε παιδί μου σαν ν’ άνοιξε η γη και τους κατάπιε! Βιβλική καταστροφή! Πύρινη λαίλα­πα!

Άλλοτε έβγαινες στον δρόμο και γινόταν διαδήλωση κανονική, με πανώ και συνθήμα­τα, και τώρα ούτε που γυρνάνε να σε φτύσουν. Να φανταστείς ότι εμένα, που πέρναγα από γιαπί κι έρχονταν τούμπα οι σκαλωσιές, που λέει ο λόγος, έχει να με πειράξει άντρας από του Αγίου Πι ανήμερα, που είναι και κινητή εορτή (μεγάλη η χάρη Του!). Προχθές μόνο κατιτίς μου πέταξε ένας Αλβανός κι ενώ άνοιξα το στόμα μου να τον στολίσω, αυ­τός ο λέχρος πήρε να μου εξηγεί (άσε σε τι ελληνικά...) μήπως είχα λέει κανά-δυο μο­νάδες να του δανείσω στο κινητό γιατί ξέμεινε, λέει, κι έπρεπε να πάρει επειγόντως τον κολλητό του που είχαν κανονίσει για μπύρες. Αλλά δεν φταιν αυτοί, εμείς φταίμε που ανοίξαμε τα σύνορα και μαζέψαμε τον κάθε πειναλέο μαύρο –και ιδού τ' αποτελέσματα!

Δεν ξέρω εσύ Σούλα, αλλά εμένα με προβληματίζει πολύ σοβαρά. Δηλαδή, όπως πάει, τι, στο τέλος συναμεταξύ μας θα τη βρίσκουμε; Εκδρομή με τα κορίτσια στη Μυτιλήνη να εορτάσουμε τα Σατουρνάλια –που λέει ο λόγος;

Εμένα, να σου πω τη μαύρη αλήθεια, με ζώσανε τα φίδια από τότε στους Ολυμπια­κούς του Καλατράβα, όταν βγάλαν κείνα τα σγουρά τα τεκνά με τους πλαστικούς κώλους και αποθεώθηκαν. Τι μήνυμα ήταν αυτό δηλαδή που στέλναμε στην Υφήλιο; Visit Greece, the country of Pissoglentides; Αυτό είναι το παράδειγμα που καλούμαστε να δώσουμε στη νεολαία; Κούνα το δέντρο, λεβέντη μου, να πέσουν τα σύκα; Δεν ξέρω, ρε φιλενάδα, προβληματίζομαι...

Όταν σου ‘ρχεται ο Λάκης να πούμε, που τον είχες καναρίνι, να τρώει καναβουράκι απ’ τα χεράκια σου και σου λέει: «Εγώ κανόνισα να πάμε με τους κολλητούς στη Μύκο­νο για power jumping» κι εσένα σε αφήνει στην απέξω, έτσι, στην ψύχρα, τι να σκεφτείς; Πού πάει ο κόσμος, η νεολαία, η ανθρωπότη ολόκληρη; Ποιος, ο Λάκης! Που τον έβαζες στο βρακί σου, δεύτερη εφεδρεία, και δεν έβγαζε άχνα!

Κι εντάξει, πες ότι σου βγήκε ένας τζούφιος –σκάρτο το προϊόν κι επιστρέφεται... Αμ οι άλλοι; Να λες του Τάκη από το γραφείο: «Είσαι, μεγάλε, για ένα ποτάκι μετά;» και να τρως πόρτα κανονικά: «Δεν γίνεται, μανάρι μου. Σήμερα παίζει η ομαδάρα Τσάμπιον­λίγκ». Δηλαδή, ρε μεγάλε, με τον Καραγκούνη σκοπεύεις να τη βρεις; –δεν κατάλαβα!

Τι έγιναν, ρε φιλενάδα, κείνες οι ηρωϊκές εποχές που σε φώναζε μέσα ο προϊστάμενος για υπαγόρευση και ξαναβγαίνατε με το καλό όταν μπαίναν οι καθαρίστριες, την άλλη μέρα το πρωί; Με «γράφετε δεσποινίς» θα τη βγάλουμε εφεξής τη φάση; Κι όχι τίποτις άλλο, αλλά χάνουμε και τις υπερωρίες!

Γι’ αυτό σου λέω... Πρόβλημα! Πολύ μεγάλο πρόβλημα –όχι για μένα, το ξαναεπανα­λαμβάνω, για τις άλλες, αλλά πρόβλημα!

Άντε, σ’ αφήνω τώρα γιατί πρέπει να πάω τον Μπούμπη στον κτηνίατρο καθόσον τε­λευταίως παρουσιάζει κάτι κοιλιακά, το χρυσό μου.

η φιλενάδα σου,

Τασία

UPDATED 27 Μαϊου 2020: ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.

Download PDF 

Download epub

I, SPIROS - Γκομενογεωγραφία, Μέρος Β'

Στον προηγούμενο τόμο καλύψαμε, με σειρά αξιολόγησης, τον πολιτισμένο κόσμο. Σε τούτον εδώ θα ασχοληθούμε με τση άγριες περιοχές του πλανήτη (και με κάτι κατιμάδες), από την Αμερικανική Ήπειρο ως τα νησιά τση Ιαπωνίας, περνώντας ενδιαμέσως από Αφρικές, Μέσες Ανατολές και Ασίες, χωρίς φοβο και με πολύ πάθος –αναλόγως τση περίστασης, να ‘μαστε ξηγημένοι.

Και για να μην μας κατηγορήσουν για ρατσιστές και ακατάδεχτους, ολόκληρο το τελευταίο μέρος είναι αφιερωμένο στη λεβεντογένα Ελλάδα, όπου παραθέτουμε τα στεγνά (καλά, όχι πάντα) γεγονότα, έτσι όπως τα ζήσαμε, ανεπηρέαστα κι αποστασιοποιημένα, σαν ουδέτεροι θεατές, που λέει ο λόγος.

Δώστε προσοχή και κρατείστε σημειώσεις καθόσον το μάθημα δεν θα επαναληφθεί.

I, Spiros

Download PDF

UPDATED 20 Δεκεμβρίου 2021: 

ως προς τις διορθώσεις του κειμένου, το σχήμα και την εικονογράφηση.